Gariptir insanlar; güzelliklerin farkına varamazlar. Hep mutluluğu sahip olamadıklarında ararlar.
Mutsuzluğun faturasını bile bugüne çıkarırlar; nedendir bilinmez düne hasret yaşarlar.
Ne olursa olsun kıymetini bilmek gerekir bu günün;
belki de daha iyi olacak dediğin yarın; hiç doğmayacak senin için ertesi gün.
Yedi renk olmayıversin senin de dünyan;kalite akmayıversin pantolunun paçalarından.
Her istediğin senin olmayıversin; sonra toz pembe bir dünyan!
Ve kuş tüyü yataklarda gördüğün rüyan.
Yaşamak için onlarca nedeni olduğunun farkına varmalı insan.
Mutsuz olduğunu söylüyorsun ama ölüleri düşünmüyorsun!
Mutsuz olmak için bile yaşamak gerektiğini anlamıyor musun?
Derde kedere pes edip ölmek istiyorsun!
Ölümün yaşamaktan kolay olduğunu nerden biliyorsun?
En büyük dert kendinin ki sanıyorsun; dünya da kimin ne derdi var biliyor musun?
Saçın istediğin şekli almadığı için deli oluyorsun(!)
Ama hastalıktan saçları dökülmüş çocuklar var görüyor musun!
Paran yetmediği için kahroluyorsun!
Çocuğu olupta işi olmayan insanlar var hiç duyuyor musun?
Akşama kadar ayaklarına inen karasulardan bahsediyorsun!
Ayakları olmayan insanlara hiç denk geliyor musun?
Annen üstüne titrediği için kızıyorsun
Annesi olmayan çocukları galiba unutuyorsun!
"Hala kirada süründüğün için" kızıyorsun
Işıklarda mendil satan çocukları sanırım görüyorsun!
Ve sandığın gibi polyannacılık oynamıyorum
Sadece şükretmek gerektiğini söylüyorum..!!!!
YORUMLAR