Böbreklerde taş vardır, duvarlara tırmanıncaya kadar insan önemsemez

Cigerler su toplamaya başlar, düşüp bayılana kadar gık çıkarmaz..

Bacak kesilene kadar sigaraya devam eder mesela..

Ya Sonra ?
Yani iş işten geçtikten sonra?

Başlar etrafına nasihat etmeye;
"İhmal etmeyin, doktora gidin"
"Sigara sakın sakın içmeyin "
"Çekup yaptırın, sağlığınıza dikkat edin"

Vesaire vesaire..
Sağlık gittikten sonra..
Cigerler söküldükten sonra..
Bacak kesildikten sonra..

İşte Cumhuriyet de sağlık gibidir..
Çoğu insan kıymetini bilmez..

Elden gitmese bile rejim sekteye uğradığında alık alık bakmaya başlar etrafına..

Cumhuriyet sıhhattır.. Sağlıktır..
Değeri, kaybedince anlaşılır..

E şimdi kızcağız gaza gelmiş, Atatürk'ü sevmiyormuş.
Sevmezse sevmesin..
Hatta istiyorsa nefret etsin..

Ama Nasıl anlatacağız bu kızcağıza biz;

Arabistan'da kendisinin 2.ncı sınıf insan olduğunu?
21.nci yüzyılda daha yeni yeni "E hadi sen de oy kullan bakalım" denildiğini?

Burada volta attığı lüks cipe oralarda binmesinin hayal olduğunu?

Aileden bir erkek izin vermezse sınırlı dahi olsa calışma hayatına atılamayacağını?

Mesela Pakistan'da birtakım resmi işlerde gerçekten kadının adının geçmediğini, illa ki aileden bir erkeğin isminin ibraz edilmesi gerektiğini?

İran'da mesela;
Her ne kadar Ahlak polisi adı altında faaliyet gösterse de, özellikle sadece kadının giyim kuşamına odaklı polis bürolarının mevcut olduğunu?

Yani nasıl anlatacağız kıza;
Cumhuriyet rejimi dışında bir rejimde mal mülk sahibi olmakta zorlanacağını, ikinci sınıf vatandaş olacağını, her ortamda fikrinin sorulmayacağını, hatta her ortama alınmayacağını, seçme ve seçilme hakkının bulunmayacağını, sürekli kılık kıyafetinin izleneceğini...

Nasıl anlatacağız Atatürk nefretiyle gazlanmış bir kıza Cumhuriyetin sağlık demek olduğunu?
Cumhuriyeti kaybederse sağlığını da kaybedecegini?
Evdeki çocuktan, ağıldaki inekten sonra insan yerine konulacağını...

Daha nasıl anlatacağız ?
Cumhuriyetin nefes kadar kıymetli olduğunu?