Yangınlar yükselirken İzmir’de,
Hüzün mevsiminin bittiği 9 Eylül 1922’de,
Doludizgin Türk atlıları ulaştı güzel İzmir’e,
Akıncılar gibi çetin, Akıncılar gibi diri…
Yunan alayları dökülürken Ege Denizi’ne,
Tek dişi kalmış medeniyet girdi hazan mevsimine.
Büyük bir destan yazıldı 9 Eylül 1922’de,
Şanı yüce Mustafa Kemal Paşa ile…
Asıldı bayraklar al al güzel İzmir’e,
Zafer takları kuruldu deniz kokan caddelere,
Temizlendi meydanlar, hayat geldi her yere,
Gurur dolu bir miras kaldı yeni nesillere.
Haçlı bayrakları ayaklar altında ezilirken,
Kibirli düşman yüce Türk’ün önünde eğilirken,
Aç aslanlar gibi atıldık tüm gücümüzle zafere.
Selam olsun bizden Çanakkalelere, Malazgirtlere…
Yunan gemileri karalar bağlarken 9 Eylül 1922’de,
Göz kırptık İzmir’in dağlarında açan çiçeklere.
Düşman dizini döve döve ağlarken korku ile,
Göz koyduk yükseklere, heves ile, coşku ile…
Gün, kızıla dönerken güzel İzmir’de,
Günlerden 9 Eylül 1922’de,
Kızıla boyadık Ege Denizi’ni,
Atalarımızdan bize kalan süngülerimiz ile…
Destanın kutlu olsun ey güzel İzmir,
Anadolu’dan çıkıp gelen Menderes ile Gediz ile,
Dumlupınar’dan kopup gelen Atilla ile Cengiz ile,
Seni bir ana gibi kucaklayan masmavi deniz ile…
Destanın kutlu olsun ey güzel İzmir,
Mübarek toprağın dolsun adalet ile,
Yüreğin çelik, bileğin demir, söyle sana kim ne edebilir?
Mübarek çehren nam salsın asalet ile…
Destanın kutlu olsun ey güzel İzmir,
Unutulmaz bir ders verdin yedi düvele,
Altın harflerle yazıldın şanlı tarihe,
Günlerden 9 Eylül 1922’de…