İlki ABD, Clio, Michigan'da kutlanan günde, 1986'dan beri, her 21 Ocakta dünya birbirine sarılıyor, sarılmayı unuttuğu anların yasını tutarcasına.
Aile düzeninin, birlikteliğin bozulmasına sosyal yaptırımı olan geleneksel toplumların aksine; tek başınalığı ödüllendiren Amerikan ve batı kültürünün, seksenli yıllarda, filizlenen bakış açısı; toplumsal bir canlı olan insanın evrimleşen beynine rağmen nörokimyasal sistemine karşı konulamayacağının kabulünde, 'sarılma günü' fikri ile, sevdiklerine, aile ve arkadaşlarına daha sık sarılmaya teşvik etmeyi amaçlamıştır.
Memeli beynine sahip insanın, temel gereksinimlerinden biri olan güven ihtiyacının karşılanması hayatta kalma güdüsü ile ilişkili olan bulunduğu yere ait olup o yerde neslinin devamı için kök salmasında ön koşullardan biri. Beynin buna iknasına bağlanma hormonu, oksitosinin aktive olması denebilir.
Çiftlerin, anneyle bebeğin birbirlerine bağlanmasında ve sosyal davranışlarda önemli bir role sahip olan oksitosin hormonunu, en doğal ve hiç bir maddi bedel ödemeden yerine koyduğumuz eylem ise sarılma.
İnsan yavrusunun, birincil nesne anne ile güvenli bağlanmanın koşulu kucaklanmayı, her bağlanma nesnesi, partner, sevgili, eş, arkadaş vb. için de arar. Hayatımızdan kucaklaşmayı, dokunmayı, tokalaşmayı çıkarmak, beynin ortamı güvenden uzak kaygılanılacak bir yer olarak algılaması için davetiye çıkarır.
Covid-19'un sosyal mesafeyi aramıza buzdan bir duvar gibi ördüğü 'dün'den beri
hayatımızda görünmez, yoksunluğunu, gerilim, endişe, kaygı ile ispatlayan, mutluluk kahramanlarından biri sarılmayı çıkarınca yerine ne koyabildiğimizi gözden geçirmeyi ihmale getirmemek gerekli.
En son ne zaman sıvazladınız çocuğunuzun sırtını,
eşinizin eline ne zaman dokundunuz söyleceklerini dinlerken,
ya da sevdiklerinizin göz bebeklerine dokundunuz,
ne zaman arkadaşınızın kalbine güzel bir sözle dokundunuz,
bir insanın hayatına ne zaman dokundunuz, karşılıksız, yardımına koştunuz, kalbinizin sıcaklığının tüm benliğininizi sarılmak gibi ısıtacak kadar...
Yaşamla bütünleşmek için dokunmak hatta sarılmak doğaya, topraktan süren tomurcuğun davranışına heyecan duyarak..
Aile üyesi olarak yaşamınıza eşlik eden hayvanınıza dokunmak, bu hayatta tek nefes alıp veren biz olduğumuz bencilliğinden uzak.
Özdemir Asaf'ın kaleminden bir satırla bitirmek istiyorum.
"sarılmak için yürek gerekli, kollar sonraki iş"
Dünya 'Kalbinizle' Sarılma Günü’nüz Kutlu Olsun!
Uzm. Psk. Gülnur İpin Harbek
@uzm.psk.gulnuripinharbek