Üç yıl önce yazmıştım…
“2019 Türkiye’ye neler getirdi?
En başta...
Bolca yalan getirdi.
Bolca iftira...
Bolca siyasi çekişmeler...
Hukuksuz uygulamalar, haksız yargılamalar, toplum vicdanında adaleti sağlanamamış mahkeme kararları...
Kadın taciz ve cinayetleri...
Eğitim kurumu(!!!) vakıflarda çocuk istismar ve tacizleri...
Eğitimde yığılan sorunlar...
Hayvana işkence ve katledilme haberleri...
Doğa katliamları...
Ekonomik kriz ve kuşa dönmüş asgari ücret...
Deprem karşısında ne kadar hazırlıksız olduğumuzun gözler önüne serilmesi...
İki basamaklı hanelere ulaşan; vatandaşın pazarda hissettiği ile TUİK’in açıkladığı arasında büyük fark bulunan enflasyon...
Dolar, euro ve altın fiyatlarındaki tırmanış...
Konkordatolar...
Terör, Suriye politikası, sığınmacılar ve şehitler...
Atanamayan öğretmenlerin katlanarak artması...
İşsizlik...
Eğitimde yığılan sorunlar...
Sınav sistemleri...
Liyakatsizlik...
Sağlık sektöründe yaşanan şiddet olayları...
Seçimler ve siyasette yaşananlar…”
2022 yılını geride bıraktık.
2019’dan bu yana ne değişmiş üç yılda?
Yukarıdaki olumsuzluklardan olumluya evrilen var mı?
Maalesef ki değişen bir şey yok.
Üstüne eklenenler var.
Yaklaşan seçimler dolayısıyla siyasi kavgalar, ayrıştırma politikaları, sürtüşmeler…
Enflasyon altında ezilen bir halk.
Umudunu yitirmiş bir gençlik.
Yitirilen hayaller…
2022’den istediklerimizi beklerken, baktık ki fazlasını yitirmişiz.
Ev, araba hayalleri kurabilen kalmadı.
Büyük ikramiye heyecanımız bile yok artık.
Halka bir kuru ekmeği yeterli görüyorlar.
Demek ki karınları doyuyor, bile diyebilen çıktı, hiç utanmadan…
Vaatler unutuldu.
Yalan söylerken yüzler kızarmıyor artık.
6 yaşında çocukla evlilik sözünü aynı cümlede kullanabiliyorlar.
İnsanın insana zulmü, insanın hayvana işkencesine de döndü.
Kimse kimseyi umursamaz ve sevmez oldu.
Düşmanlıklar beslendi.
Herkes sonsuz haklı.
Devletin en üst kademelerinde ayrıştırma, nefret dili…
Hal böyle olunca…
Her yeni yılda, yeni umutlarla beslenen dilekler de son buldu.
Bir şey istemeye cesaret kalmadı.
2023, sen hiçbir şey getirme!
Elimizde kalanları kaybetmeyelim, yeter!