Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım.
Zihnimdeki karmaşayı bir kenara bırakıp, umuda doğru bir yolculuğa çıkmaya karar verdim.
İlk adımımı attığımda, etrafımdaki her şey yavaş yavaş kaybolmaya başladı. Sanki bir sis perdesi aralanıyordu ve önümde sonsuz bir yol açılıyordu.
Yürüdükçe, etrafımdaki doğanın güzelliği beni sarıyordu.
Kuşların cıvıltıları, rüzgarın hafif esintisi ve çiçeklerin tatlı kokusu beni adeta büyülüyordu. Yolculuğum boyunca, içimdeki umut giderek büyüyordu.
Her adımda, daha da güçleniyordum.
Yolculuğumun sonunda, bir ışık demeti gördüm.
O ışık, umudun kendisiydi. Yaklaştıkça, içimdeki sevinç daha da arttı.
Artık umudun gücünü hissediyordum ve hayatın bana sunduğu tüm zorlukların üstesinden gelebileceğime inanıyordum.
Umuda yolculuk, benim için bir dönüm noktası oldu.
Artık hayatımda her şey daha anlamlı ve daha güzel görünüyordu.
Her zorluğun üstesinden gelebileceğime inanıyordum ve
hayatın bana sunduğu tüm fırsatları değerlendirmek için hazırdım.
Bu yolculuk, benim için bir uyanıştı.
Artık hayatımda umut hep var olacak ve ben de her zaman umudun gücüne inanarak ilerleyeceğim.
UZMAN EĞİTİMCİ PSİKOLOG
ERDAL ATAKLI