Bazı ölümler vardır, insanı kendi hayatıyla baş başa bırakır.
Bir sessizlik çökmez sadece; bir hesaplaşma iner omuzlara.
İnsan der ki kendi kendine:
“Bu dünyada en çok neye değer veriyoruz?
Ve en çok kimleri harcıyoruz?”
Manisa'nın genç başkanı…
Henüz bir mevsimlik ömrü yaşayamamışken bu görevde,
bir kıvılcımın bile cesaretle parladığı,
bir avuç dürüstlüğün bile bu coğrafyada devrim sayıldığı
bir dönemde…kaybettik bu değerli insanı.
Kötüler yaşar, hatta gürültüyle yaşar.
İyiler ise sessizce gider.
Ama arkalarında bir sızı, bir ders, bir tokat bırakırlar.
Dürüst insanlar çoğu zaman iftiraya uğrar!
Çünkü yalan, doğruluğa tahammül edemez.
Karanlık, ışığı söndürmeye çalışır çünkü kendi körlüğünden utanır.
Ama hakikat, güneş gibi geç de olsa doğar…
Ve doğduğunda hiçbir yalan sığmaz ne gölge ne de maskeler ardına!
Genç yaşına rağmen saygı kazanan,
"koltuk" için değil, "sorumluluk" için orada olduğu anlaşılan biriydi o.
Belki de bu yüzden rahatsız etti bazılarını.
Belki de bu yüzden zamansızdı gidişi.
Siyaset sadece bir koltuk meselesi değil,
aynı zamanda bir ahlak, bir vicdan, bir cesaret sınavıdır.
Ve bugün bu ülke; bir genç siyasetçinin kaybıyla,
bir geleceği, bir ihtimali, bir ihtişamı da toprağa verdi.
Kimi gidişler, ardında yas değil, görev bırakır.
Bugün onun ardından ağlayan herkesin boynuna bir sorumluluk asıldı:
Daha çok iyi insan yetiştirmek.
Daha çok dürüst ses yükseltmek.
Ve bu ülkenin kaderinde iyilerin yalnız kalmadığı bir dönem inşa etmek.
Çünkü kötü, iyinin sınavıdır.
Ve iyiler, ne kadar geç olursa olsun,
her zaman kazanır.
Zamanın değil, vicdanın tarafında olan herkesin başı sağ olsun.
YORUMLAR