"Ne Beyaz Kadar Temiz Ne Siyah Kadar Net"
Bu asrın rengi gri. Kendi rengini unutanlar gibi.
Ne beyazın saf berraklığını taşıyabiliyoruz ne de siyahın keskin netliğini. Her şey bir belirsizliğin içinde, tıpkı içimiz gibi, tıpkı duvarlar gibi, tıpkı kelimeler gibi... Her sabah farklı bir renkle uyanıyoruz ama akşama doğru hep griye çalıyor içimiz.
Evimin duvarlarını griye boyadım geçen ay.
Sadece estetik bir tercih değildi bu.
Bir itiraftı.
Bir aynaydı.
Gördüm ki, içimde de aynı gri hâkim. Biraz umut, biraz korku. Biraz iyilik, biraz yorgunluk. Beyazla siyahın tam ortasında bir yer. İkisine de benzemeyen ama ikisinden de izler taşıyan o tarifsiz ara ton. Ne belirgin, ne silik. Ne var, ne yok.
Şimdiki zamanın insanı da öyle değil mi zaten?
Netlikten kaçan, karar veremeyen, yönünü bulmakta zorlanan bir kuşak... Kimliğini bulmak isterken kişiliğini yitirenler. Ne istediğini bilmeden isteyenler. Gri karakterler... Dostluklarımız bile gri artık. Ne tamamen içten ne tamamen sahte. Aşklar bile gri; ne gerçek ne hayal. Her şey biraz var, biraz yok.
Yıllarca bir ideole verdiğiniz emek bile gri .Yıllarca koşturup savunduğunuz bir siyasi görüş bile gri, bir bakmışsınız bir günde başka bir siyasi görüşü savunur olmuşsunuz o kadar emek, o kadar inanış ve size inanmışlık hepsi boş hepsi gri. Yılların nezdinde kazanılmış güven, itibar gri.
Belki de bu yüzden özlüyoruz geçmişi.
Bembeyaz çocukluklar, simsiyah netlikler... Şimdi neyin içindeyiz bilmiyoruz. Kimliğimiz griye çalan bir bulut gibi, şekilsiz ve geçici. Ruhumuzda yağmur öncesi bir ağırlık var. İçimiz dolu ama neyle dolu, o da meçhul.
Gri, sadece bir renk değil.
Bir çağın sembolü.
Kararsızlığın, yitip giden keskinliklerin, karakterin , oturmamış kişiliklerin ve maskelerle dolu hayatların yansıması.
Ama yine de griye umut ediyor içim
Çünkü içinde umut da var, hüzün de.
Beyazın masumiyetiyle siyahın asaleti bir araya gelmiş onda. Beyazın masumiyetinin fazla karışmış olmasını umut etmek gerekiyor artık. Netlikler ,doğru kişilikler, gelecek için..
Çünkü gri bize dürüst: “Ben tam değilim, tamamlanmamışım” diyor.
Tıpkı bizler gibi…
Gri bir asrın çocuklarıyız biz.
Kendini arayan, kendi rengini bulmaya çalışan...
Ve belki de bu yüzden, hep arayıştayız.
Çünkü gri ara da kalmışlık
Ve her insan, arada kalmış değil mi şimdi .
Herkes de gri...
