İzzet Amca’yı herkes zabıta tarafından yemleri dökülen video aracılığıyla tanıdı. Olay görüntülerinden sonra hem belediye hem de zabıta yaşlı adamdan özür dilemişti. İlkses Gazetesi olarak biz de ‘yemci amca’ lakabı ile tanınan İzzet Yeşilgöz’ü yerinde ziyaret ettik ve onun yaşamına dair keyifli bir sohbet gerçekleştirdik. “Allah ne kadar nasip ederse o kadar kazanıyorum” diyen İzzet Amca, 25 senedir aynı yerde hiç bıkmadan yaptığı bu işi çok seviyor. İzzet Amca, yaşamıyla alakalı şunlara değindi: “Aslen Mardinliyim. 80 yaşındayım. Bir evlilik yaptım. Ondan da 3 çocuğum oldu. Çocuklarımın üçü de evli. 7 tane de torunum var. Hepsi okuyor. Kirada kalıyoruz. Oğlum üst katımda oturuyor. Ben alt katta. Allah razı olsun gelinim benimle ilgileniyor. Torunlarım da öyle. Hatta bazen buraya yanıma geliyorlar. Kuşlarla oynuyorlar.”

Yaşlı amca, kuşları çok sevdiği için yem satmaya başlamış. Öyle ki “Kimse almazsa bile ben kendim onları doyururum” diyebiliyor. Geçimini pek de kolay sağlayamayan Yeşilgöz, “Sabah saat 8’de işe başlıyorum. Akşam 7’de bitirip evime gidiyorum. Bu güneşte çalışmak elbette zor. Gerçi kışın yağmurda, soğukta çalışmak da zor. Oğlum çalışıp az çok yardım ediyor. Ama ona da yük olmamak için bir şey istemiyorum. Günlük 10 ya da 15TL kazancım oluyor ama çok şükür demek ki nasibimiz o kadarmış. Parada gözüm yok. Nasılsa sonumuz ölüm değil mi? Belediye tarafından bir yardım almıyorum. Sadece 65 yaş kartım var 3 ayda bir maaş yatıyor onu çekiyorum. Öğle yemeği için de buradaki gevrekçilerden bir gevrek alıyorum karnımı onunla doyuruyorum. Yetiyor da artıyor” dedi.

ASKERDEYKEN EŞİMİ KAYBETTİM

İzzet Amca’nın yaşadığı dokunaklı bir hikayesi de var. Konuşurken gözleri dolan amca, “Ben evlendikten sonra askere gittim. Oradayken eşimin ölüm haberi geldi. 3 çocuğum da küçüktü haliyle. Perişan olmuştum. Bir yandan eşimin ölüm acısı bir yandan çocuklarıma ne olacak düşüncesi. Akrabalarımız ben gelene kadar onlara baktı. Eşimden sonra bir daha evlenmedim. Çünkü onu çok seviyordum. Şimdi olsaydı yine elini bırakmazdım. Birlikte kuşlara yem atardık. Çocuklarımın saçına neredeyse bakımsızlıktan bit girdi. Çevre evlen diye ısrar ediyordu ama yok dedim. Yıllarca tek başıma büyüttüm bu yaşa getirdim. O zamanda yem satıyordum. Bu kuşlar benim yol arkadaşım. Onları nasıl aç bırakırım?“ diye konuştu.

İzzet Amca aynı zamanda meydanda bulunan camiinin inşasında da yer almış. Camiinin anahtarına sahiplik eden İzzet Amca sabahları kapıyı açıp, akşamları kapatıyor. “Allah rızası için yapıyorum, ısrar edip para vermek istiyorlar ama almıyorum, diyen amca, “Bazen cuma namazı çok kalabalık oluyor. İnsanlar içeriye sığmıyor, dışarıya taşıyor. Ben seccadeleri diğer elemanlarla birlikte dışarıya seriyorum” dedi.

BENİ GÖRMEK İÇİN GELİYORLAR

Temmuz ayında Demokrasi Nöbeti’nden dolayı sadece öğleye kadar çalışabildiğini, kalabalıktan ve barikatlardan dolayı yemlerini satamadığını, bazen de zabıtalar tarafından sıkıntı yaşadığını belirten Yeşilgöz, “Eve gidince yemeğini yiyip, Kuranı’nı okuyan, namazını kılan biriyim. Böyle bir insanın kimseye zararı dokunmaz. Zaten buradaki herkes beni çok seviyor. Özellikle de yemlerimi döken zabıta olayından sonra insanlar ayaklandı, bana çok fazla destek verildi. Hatta buraya beni görmek için gelen, yemlerimi alan bir sürü insan oldu. Yem satışım arttı. Diğer yem satan arkadaşlar kıskanmaya başladı. Ama ben kıskanmıyorum asla onları. Herkesin rızkı ayrıdır” dedi.

“Eski İzmir daha güzeldi. İnsanları daha iyiydi. Şimdi devir değişti, teknoloji gelişti. Telefonlara bakmaktan insanlar kuşları göremiyor ya da gelip sadece bir fotoğraf çekip gidiyor. Kuşları görmemelerini geçtim, insan insanı göremiyor. Yıllardır burada oturuyorum insanların değişimini, o eski duygularını kaybettiğini gördükçe üzülüyorum” deyip konuşmasını sonlandıran İzzet Amca meydanın simgelerinden biri olmaya devam ediyor.