Ulusal televizyonculuk yapmak eskiden çok zordu.
İnsanların değerleri dikkate alınırdı.
Toplumda utanma hissi vardı.
Ahlâk sahibi bir insanın aklının ucundan dahi geçmeyen olaylar öyle uluorta konusulmazdi.
Eskiden arsizlik hırsızlık yok muydu?
Elbette vardı.
Ama "kötü örnek emsal teşkil etmesin" diye televizyonlar ibret verici bu iğrenc olaylara prim vermezdi.
Televizyonu açtığımız zaman araştırmacı gazetecileri görürdük.
Namussuzları itin gö(z)üne sokarlardı.
Mehmet Ali Birand, Uğur Dündar, Savaş Ay gibi vatandaşın sesi olan insanları izlerdik.
Namussuzların korkulu rüyası olurlardı.
Mehmet Ali Birand âdeta yakın tarihe ışık tutardı
Savaş Ay ückağıtçıların çetelerin kabusuydu
Ali Kırca vardı. . İnsanca fikir tartışmasının nasıl yapılacağını öğretirdi
Okul gibi adamlardı
Şimdi bakıyorum ulusal kanallara;
Pavyonda gibiyiz..
Herif kuzenini kaçırmış, kuzen dediğim 13 yaşında kız !
Herif en yakın arkadaşının karısını ayartmis. Birinde üç çocuk var diğerinde iki!
Herif işsiz! Aksama ekmek yok, Açlar !
Kadın kocasından intikam almış, ilk gördüğüne kaş göz yapmış.
Eskiden böyle şeylerle polis ilgilenirdi.
Düşünülmesi bile utanç verici olan ahlak dışı değerler insanların boynunu bukerdi.
Bugün herif çıkmış televizyona, "uyusturucu kullanıyorum ama mutluyum" diyor!
Mutlu olsun, sözümüz yok. Ne hali varsa görsün.
Ama seksen milyona reklam yapılıyor. Herif tv.den piyasa yapıyor.
Bir suç resmen magazinlestiriliyor!
Eh... Yerel televizyonları açıyorum. ..
Bakıyorum;Açık oturum var, şehrin sorunları konuşuluyor, ülkenin gündemi konuşuluyor, saygı var, bilgi var, vatandaşın derdi irdeleniyor.
Bu memlekette İstanbul'dan başka şehirler de var ve buralarda da insanlar ciddi sorunlar yaşıyor.
Bu sorunları da sadece yerel televizyonlar dile getiriyorlar ve ayakta kalmaya çalışarak dile getiriyorlar.
Son derece zor işler bunlar
Devletin biraz da yerellere değer vermesi lazım.
Magazin sayfalarina dönen Ulusallar kadar biraz da yerellerin elinden tutmalı devlet.
İstanbul'un dışında da fakirler var, işsiz insanlar var, kadınlar var, mağdurlar var, garibanlar var, halk var.
Yerel televizyonlara devlet gereken hassasiyeti göstermeli
Yereller bir şehrin gözü kulagıdır.
Seçim zamanı kapıyı çalmaya yüzünüz olsun.