İNANMAK

Sormuşlar şaire: " Bu hayattaki en büyük yokluk nedir? "
Şair acı bir tebessümle cevaplamış: "Varlığına alıştığınız bir insanın yokluğudur."

Zaman zaman hepimiz yaşıyoruzdur belki !
Ortak sorunumuzdur çoğu kişiyle bu durum belki!
Bilemiyorum...

Gece olunca uyuyamıyordum o yıllar da... nedendir bilmiyorum!!
Beynime onca anı, ses, gülüş hücum ediyordu gece boyunca.
Hepsi sıraya giriyordu o saatlerde sanki.
Onca aldanış, onca söz,onca yemin!

İnsanın en büyük zaafı ne biliyormusunuz İNANMAK.
Hep aynı olacağına herşeyin... Herşeyin eksiksiz bir ömür boyu yanınızda olacağına İNANMAK.

Her söze, her gülüşe İNANMAK.

Anneme "ölmek yok sakın" demiştim giderken.
Biraz da gülerek söyledim bunu.

O da güldü "elimizde mi?" dedi.

Hayır demiştim
"ölmek yok! sakın bak!"
""İyi tamam" dedi
"Ölmek yok seni bırakmayacağım"...

İNANDIM ...

"Gitmek yok" demiştim bir zaman önce bir anıya.
"Asla yok" demişti.

Gitti.

Ne vakitti bilmiyorum artık inanmaktan vazgeçmiştim.
Dibine kadar verilen sözlere inanan bir insanın hiçbir şeye inanmaması milattır.
Miladın en büyüğüdür bu...
Milattan önce herkese herseye inanan ben Milattan sonra kuşkuyla yaklaşıyordum herşeye,herkese beklentisiz güvensiz bir karanlık içinde.
Yaşanan süreçler de etkiliyordu belki ruh halinizi... hiç beklemediğiniz durumlardı çünkü bunlar.
Kendinize birşey olacak diye inanın korkmuyorsunuz ..
""Sevdiklerime bişey olmasın da" diye başlıyorsunuz dualarınıza.
Onlar için güzel dilekler alıyor sırayı, kendinizden hiç birşey talep etmiyorsunuz o anlar da.
Hayat denilen bu süreçte her saniyeniz onlarla anlamlı çünkü.

Bazıları PANIK -ATAK denen bir arkadaş buluyor kendisine bu süreçte.
Bazısı sadece Pani'ği alıyor yanına
ATAK la anlaşamıyor bir zaman sonra.
Merak etmeyin bende bu iki arkadaştan hiç biri yok. Yıllar önce ruhumu tedavi etmenin bir şekilde yolunu bulabildiğim için hiç karşılaşmadık kendileriyle. )))
Çağın hastalığı diyorlarmış bu ikiliye .
Kişinin en zayıf anlarında yaklaşıp öyle bağlıyorlarmış kendilerine.
Sonrasın da kurtul kurtulabilirsen!

Kurtulmanın tek yolu ney biliyormusunuz?
İNANMAK
Yeniden kendinize inanmak,kendinizi bulmak, ele geçen beyninizi savunmak, sizin hükmünüzle emir alabileceğini kanıtlamak.
Sevmek,herseyi sevmek,kendinizi sevmek.
Siz olmadığınız taktirde sevdiklerinizin de olmayacağını bilmek.
Bu süreçte sizi sizden başka tanıyacak, anlayacak kimse olmayacak çünkü.

İlk başlamanız gereken nokta kaybolmuş yüreğinizi tekrar ellerinizle tutmak.
Şu sihirli sözleri her defasında kendinize söylemek.

"Ben bu gemiden başarmış, sevmiş, güvenmiş,
İNANARAK
mutlu bir şekilde ineceğim"
Kayıplar olacak tabikide hayatımızda sonuçta insanız.
Ama ;
Hergün bu güneş doğuyorsa eğer sabahıma
Bende umut kapımı sonuna kadar açıp, onun muhteşem ışıklarının aydınlatmasına izin vereceğim.

Bu geminin kaptanı benim....
O son limana da inanarak ben getireceğim
Ahtım olsun!
Dümeni de kimseye bırakmayarak ...

Deneyin derim ✍
Umut ışığınız hiç sönmesin

Sevgiyle iletişimde kalalım ✍