UFAK BİR SİGORTA BÜYÜK BİR DERS

Hayatta bazen her şey yolunda gidiyor gibi görünür. 
Günlük rutinler, alışkanlıklar ve sorunsuz ilerleyen işler… 
Ama bir gün, ne olduğunu anlamadan, her şey duruverir. Tıpkı benim arabamın, tüm çabalarımıza ustaları başına getirip her kafadan bir ses yorumları dinleyip onlar gittikten sonra aracı kilitleyip pazartesi sabahı dost servisine götürüp küçücük bir sigorta yüzünden tamamen çalışmayı durdurması gibi. 
Bu deneyim, bana yalnızca arabanın değil, hayatın ve insan ruhunun da nasıl çalıştığını anlatan önemli bir ders verdi.

Arabamı çalıştırmaya çalıştığım o gün, önce her zamanki gibi bir şeylerin yolunda olmadığını anlamadım. 
Motor sessiz, göstergeler cansızdı. Elektrik kesilmiş gibi görünüyordu. 
İki gün boyunca kimse sorunun kaynağını bulamadı. Çekici çağırıldı, arabam sanayiye götürüldü, uzun uzun kontrol edildi. Ve sonra… 
Ufacık bir sigorta. İşlevini yitiren küçücük bir parça, koca sistemi durdurmuştu.

Hayatta da böyle değil mi aslında? Bazen küçücük bir olay, bir söz, bir ihmal, bir an, koca bir hayatı etkileyebilir. Çocuklukta duyduğumuz bir eleştiri, tüm özgüvenimizi gölgeleyebilir. 
Ya da tam tersi, birinin söylediği basit bir “Sana inanıyorum” sözü, yıllar boyu içimizde taşıyacağımız bir cesaret kıvılcımı olabilir.

Küçük şeyleri hafife alıyoruz. 
Günlük koşturmanın içinde detayları gözden kaçırıyoruz. Ama bir ilişkinin yavaşça kopmasına sebep olan, aslında çözümsüz bir problem değil; ihmal edilen “günaydın”lar, fark edilmeyen yorgunluklar ya da teşekkürsüz bırakılan çabalardır.

Psikolojimiz de bir araba gibi. Ruhumuzun sistemi karmaşık görünebilir, ama bazen en büyük çöküşlerin sebebi, “küçük” gibi görünen duygusal sigortaların yanmasıdır. Yorulduğumuzda hissettiğimiz o sessizlik, üzerimize binen sorumlulukların ağırlığı, görülme ve anlaşılma ihtiyacımız… 
Bu duygusal sigortalar yandığında, bir anda her şey “çalışmaz” hale gelir. Kendimizi tükenmiş, yönsüz, anlamsız hissederiz. 
Ve çoğu zaman, bu durumun kaynağını bulmak için yalnızca derinlere değil, detaylara da bakmamız gerekir.

Çözüm, bazen çok büyük bir çaba gerektirmez. 
Tıpkı arabamda olduğu gibi, tek gereken şey doğru yere bakmaktır. Bir dostumuza içten bir teşekkür etmek, kendimize bir mola vermek, birine sevildiğini hatırlatmak… 
Küçük adımlar, büyük bir fark yaratır.

Bazen durmak gerekir. 
Tıpkı arabamın durduğu gibi. O an, “Nerede hata yapıyorum?” sorusunu sormak ve gerçekten bakmak… Hayatın sigortası ne zaman yanmıştı? 
Ve en önemlisi, bunu nasıl fark etmedim?

O sigortanın yerine yenisi takıldığında, araba sanki hiçbir şey olmamış gibi çalışmaya başladı. Ama ben, artık aynı değildim. Hayatın bana verdiği o sessiz ders, zihnimde yankılanıyordu: “Küçük şeyler küçümsenmez. Detaylar hayati önem taşır.”

O gün, yalnızca arabam değil, ben de çalışmaya başladım. Daha dikkatli, daha farkında, daha minnettar bir şekilde. Çünkü küçük bir sigortanın bile, bütün bir sistemi taşıyabileceğini anladım.

MUTLU BİR HAFTA GEÇİRMENİZ DİLEĞİYLE…

Uzman Eğitimci Psikolog 
Erdal ATAKLI