Bundan tam 14 sene evvel, yapımcılığını sunuculuğunu üstlendiğim Erkekçe programıma canlı yayın bağlantısı yapan Nur isimli hanım “Salih Bey mağdur insanların yardımına koşuyorsun, mahallemizde yoksul ana-kız oturuyor, biz mahalleli olarak kendilerine yardımcı oluyoruz ama belediye ve kaymakamlık tarafından verilen sosyal hizmetlerden de faydalandırmak istiyoruz, talepte bulunduk lakin hiç kimse yardımcı olmuyor” diyordu.
Nur hanımdan adresi aldım ve ertesi gün kameramanımla birlikte verilen adrese gittim. Gördüklerim karşısında şaşkına dönmüştüm, kışın ortasında, yağmurlu havada evde soba yoktu, her taraf sular altındaydı, mutfak-banyo namına bir şey yoktu, eskimiş bir buzdolabı gördüm, içine baktım tam takır, devlet elektriği, belediye suyu kesmişti. Hepsinin fotoğrafları mevcuttur. Ana Nurten kalp ve şeker hastası, yavrusu Melike 6 yaşında soğuktan titriyor, masum bakışlarıyla gözlerime bakarak adeta bizi bırakma diyordu. Kendi kendime, Melike ve annesini bu halde bırakırsam adam değilim dedim ve Nurten abla sen merak etme ne gerekiyorsa yapacağım diyerek oradan ayrıldım. Yavru Melike’nin eline bir iki günlük gıdalarını karşılayacak para sıkıştırdım, ufacık yaşında o kadar gururluydu ki parayı almak istememişti.
Oradan ayrıldıktan hemen sonra Karabağlar’a geçtim ve yeğenim Hıdır Dağ’a yatak odası siparişi verdim. Ardından arkadaşlarım Mecit-Emin Umur kardeşleri arayarak durumu arz ettim. Hep birlikte elbirliği yaptık ve evin çatısını, boyasını hallettik. Yatak odası, koltuk takımı, sehpa derken evin ihtiyacı olan ne varsa A’dan Z’ye tedarik ettik; insanca yaşamalarını sağladık. 14 yıl boyunca Melike’ye elimden geldiğince katkımı esirgemedim. Helali hoş olsun, bunları neden yazdın diyeceksiniz. 19.08.2014 günü yüzünü görmediğim Nur Hanım ve Nurten abla beni arayarak “Salih Bey Melike’ye söz keseceğiz, Melike söz yüzüğümü Salih amcam taksın diyor” demelerine çok mutlu olmuştum. Tabii ki memnuniyetle dedikten sonra telefonu kapattık ve 20.08.2014 tarihinde saat 21.00 civarlarında Melike’nin Eski İzmir’deki evine gittik. Mahalle halkı ve erkek tarafı gelmeye başlamıştı. Melike’nin kuaförden gelmesiyle söz takma merasimine geçtik. Damat Serkan Turan İngiltere’de olması sebebiyle sözde yoktu, damadın babası Temel Turan Beyle yaptığım konuşmadan sonra söz yüzüklerini taktık. Konuşmam herkesi duygulandırmıştı, mutluluk gözyaşları dökülüyordu. Tek temennim cefa içerisinde büyüyen Melike’nin gelecek hayatını sefa içerisinde geçirmesidir.
Soyadı gibi temiz, saygılı, onurlu, gururlu Melike, bahtında kalbin gibi temiz olsun. Ben 6 yaşında tanıdığım Melike’nin 20 yaşında söz yüzüğünü takma mutluluğunu yaşadım. Rabbim bu mutluluğu herkese yaşatsın…
Her şey yurdum ve yurdumun insanları için…
YORUMLAR