KADIN OLMANIN İNCE AYARI

Ah biz kadınları anlamak ne zor arkadaş… Günün her saatini farklı yaşar ruhumuz, bedenimiz, aklımız, tüm hücrelerimiz. Bazen her dakikasını… Havanın her halinden etkileniriz mesela. Baharları ayrı, soğuğu ayrı, yazı ayrı dert ederiz kendimize. Hepsinden kendi halinde bir dram çıkarır ya da olmadı romantik komedi tadında anlam yükleriz mevsimlere… Sonra maalesef her şeyi görürüz biz kadınlar. Daha yeni açmaya başlamış, yapraklar arasında kendine yer bulmaya çalışan tomurcuğu fark eder, üstüne şiirler yazarız. Ya da hep yürüdüğümüz yollardaki tüm değişimleri an be an zihnimize kodlarız. Her söyleneni anlarız, hatta söylenmeyenleri de anlayıp bir üst boyuta geçeriz. Bakışlardan, jest ve mimiklerden türlü anlamlar çıkarır yorumlarız. Sonra ya yakarız dünyayı ya da çok severiz herkesi… İşimiz ayrıntılardadır; nasılsa dışarıdan herkes görüyor dünyayı, biz içeriden bakmayı severiz dünyaya…
Çok mu zoruz?!
Bir güzel söze, düşünceli davranışa, bize özel ayrılan vakte, kendi halimize bırakılan zamanlara, “biraz nefes al çok yoruldun” denilen, gerçekten düşünüldüğümüzü hissettiğimiz anlara hemen indiriveririz yelkenleri suya… Bizi bir bıraksanız nasıl güzel adımlarız hayatı, nasıl uçarız… Dokunmasanız, engeller koymasanız… Anlamaya çalışmaktan öte çekiliverseniz bir önümüzden… Pamuk oluruz pamuk…
Çok mu kolayız?!
Her iş gelir bu arada elimizden, yapamaz denileni inadına yaparız. Güçse zorlarız, akılsa zaten var… Aynı anda birçok şeyi yapabilir ve düşünebiliriz. Hepsini de yapmak için değil gerçekten istediğimiz için yaparız. Mükemmelin peşinde de değiliz aslında, sadece elimizden gelenin en iyisini ortaya çıkarmak derdimiz. Bu yüzdendir zaten hep anlamaya yönelik çabamız. Anladıkça daha iyi hissederiz çünkü kendimizi. Bu arada çok da kolay boş veririz. Takılıp kalmayı sevdiğimiz gibi, silip geçmeyi de ezip yürümeyi de biliriz. Çok duygusalız, çok güçlüyüz, duvarlarımız var, dokunsalar kırılacak gibiyiz, anneyiz, kardeşiz, çocuğuz, evdeyiz, dışarıdayız, kahramanız, süper güçlerimiz var, öyleyiz böyleyiz…
Çok mu karışığız?!
***
Kadın olmanın da ötesinde insanız biz de… Hepi topu insan… Bize yüklenen anlamların dışında, biçilen kılıfların ötesinde, “olmamız gerektiği” söylenen hallerin çok uzağında sadece insanız aslında… Bizi anlamak çok zor belki evet, belki çok karışığız bazen… Ama belki de sadece insan olduğumuzu kabul ederek bizi anlamak adına önemli bir adım atılabilir. Çünkü dünyada hepimize yer var…